مريم صدرا
به چشم‌هايش نگاه كنيد. چطور پاي تلويزيون ميخكوب شده و نگاهش به راست و چپ مي‌چرخد. تلويزيون و بازي‌هاي رايانه‌اي، كودك را به نوعي خواب مصنوعي مي‌برد، با اين تفاوت كه مخاطب قد كشيده و بزرگ شده متوجه خواب آلودگي خودش مي‌شود و هر چند تأثيراتي پذيرفته باشد بر جنبة تخيلي داستان اذعان دارد؛ اما كودك براي فيلم‌ها و حتي انيميشن‌ها جنبة تصوري و خيالي قائل نيست و هرچه را مي‌بيند واقعيت محض مي‌داند. براساس تحقيقي در فرانسه، کودکان و نوجواناني كه بيش از يك بار در هفته فيلم مي‌بينند، نيازمند مراقبت روان پزشك هستند. آن‌ها معمولاً بعد از ديدن انيميشن‌هاي پرتحرك به تقليد مي‌پردازند و با شخصيت فيلم همذات‌پنداري مي‌كنند. تماشاي انيميشن‌ها و فيلم‌هاي پرتحرك، فضاي ذهني كودك را شكل داده و شخصيت او را پايه‌ريزي مي‌كند. قهرمانان فيلم از نگاه كودك قوي‌ترين انسان‌ها هستند. در اكثر اوقات شخصيت‌ها و قهرمانان دوران كودكي، شخصيت آينده او را شكل مي‌دهند...