محمدحسين فرج نژاد
اروپاييان در سال‌هايي نه چندان دور، يهوديان را نماد فساد و نيرنگ مي دانستند و آن‌ها را موش کثيف مي ناميدند؛ اما چه شده که امروزه در دانشگاه‌ها و رسانه‌هاي دنيا، يهوديان و به تبع آن صهيونيست‌ها سمبل هوشياري و زيرکي ناميده مي‌شوند؟ و در هر فيلم و کارتوني موش سرآمد زيرکي، فهم و شعور است؟ شايد در مسير رسيدن به پاسخ، اين سخن خاخام «راشورون» راهنماي ما باشد که در 1869 گفت: «اگر طلا نخستين ابزار ما در سيطره و حکومت بر جهان است، بي‌ترديد مطبوعات و روزنامه‌نگاري دومين ابزار ما خواهد بود.» بي‌گمان چنان‌چه در آن سال‌ها سينما و تلويزيون وجود داشت، وي پيش از مطبوعات، به اين دو ابزار رسانه‌اي اشاره مي‌کرد، همان‌گونه که بعدها آنان سينما را «ساحل نجات» خود ناميدند و در شبکه هاي جهاني تلويزيوني نفوذ کردند. امروزه رسانه‌هاي گروهي، مهم ترين ابزار جنگ رواني و استعمار فرانو و ناتوي فرهنگي شده اند. در اين نوشتار بر آنيم که نفوذ صهيونيست‌ها در رسانه‌هاي متعدد را به اجمال بررسي كنيم...