مقدمه

سرمايه اجتماعي (social capital) مفهومي است که به دليل تاکيد بر ارتباطات انسان‌ها و شبکه روابط بين افراد، قدمتي به اندازه تاريخ بشريت دارد اما در ادبيات علوم اجتماعي مفهوم نويني به شمار مي‌رود که از علوم اجتماعي وارد عرصه علوم سياسي گرديده و در کنار سرمايه‌هاي انساني، اقتصادي و فرهنگي مورد توجه قرار گرفته است. سرمايه اجتماعي، يا بعد معنوي يک اجتماع، ميراثي تاريخي است که از طريق تشويق افراد به «همکاري» و «مشارکت» در تعاملات اجتماعي، قادر است به حل ميزان بيشتري از معضلات موجود در آن اجتماع، فائق آيد و حرکت به سوي رشد و توسعه شتابان اقتصادي، سياسي، فرهنگي و ... را امکان‌پذير سازد. در واقع، سرمايه اجتماعي را مي‌توان در کنار سرمايه‌هاي اقتصادي و انساني، بخشي از ثروت ملي به حساب آورد که بستر مناسبي براي بهره‌برداري از سرمايه انساني و فيزيکي (مادي) و راهي براي نيل به موفقيت قلمداد ...