زهره شريعتي
مجالس زنانه، در دو ماه محرم و صفر، با ياد حماسه سالار شهيدان و اهل بيت و يارانش، هر ساله در گستره وسيعي برگزار مي شود. علي‌رغم آنكه بسياري از اين جلسات با نيت خالص و براي عرض ارادت به ساحت اهل بيت عصمت و طهارت و با انگيزه گسترش معارف ديني تشكيل مي‌شوند و ثمرات بسياري نيز دارند, تاكنون به ندرت اين جلسات آسيب شناسي شده اند و كيفيت و كميت برگزاري آنها در بوته نقد قرار گرفته است. آسيب شناسي هيئت ها و دسته هاي عزاداري مردانه، اخيرا با جديت و راهنمايي علماي بزرگوار آغاز شده، اما مردان به علت دوري از فضاي هيئت هاي زنانه و خود زنان به دلايل گوناگون، هنوز نتوانسته اند چنان كه بايد به اين مقوله نيز بپردازند. گسترش روز افزون مجالس هفتگي زنانه و به ويژه روضه هاي محرم و صفر، ما را بر آن داشت تا نگاهي از درون به اين جلسات بيندازيم. با يك بررسي مختصر روشن مي شود كه اين روضه ها, گاهي برداشتي كامل از مجالس مردانه است، و گاه كاملا از لحاظ شيوه و محتوا با آنها تفاوت دارد؛ تفاوتي گاه مثبت به اقتضاي حال و هواي عاطفي بانوان، و گاه به شدت منفي، درست به همان دليل عاطفه زنانه. در اين دو داستان كوتاه، قصد نداريم كه خدمات و خيرات كثير مجالسي را كه با شكل و محتواي كاملا شرعي و عقلي برگزار شده اند و مي شوند, ناديده بگيريم و تنها سياه نمايي كنيم؛ اما به دليل گستردگي اين مشكلات و گاه معضلاتي كه در پي آنها پيش مي آيد ، ناچار شديم تنها به چند مورد از نكات منفي مستند و واقعي اشاره كنيم. اميد است با همفكري دلسوزاني كه احساس تكليف مي كنند تا اصول اسلامي در عزاداري لحاظ شود، بتوانيم در آينده بهتر و باديدي همه جانبه به اين موضوع بنگريم...