معصومه اسماعيلي
روشنفکر اصلاً لفظ عجيبي است که در تعريفش نمي‌توان سخني به صراحت گفت. چرا که اگر امروز آنان را در يک ويژگي تعريف کني، فردا پا فراتر مي‌گذارند و سعي مي‌کنند هر تعريفي را ناقص اعلام کنند. روشن ـ فکر فقط زماني ساکت مي‌شود که به آنها بگويي فيلسوف است يا نخبه؛ اما خودشان هم مي‌دانند که نه از فلسفه چيزي فهميده‌اند و نه در مسأله‌اي صاحب نظرند. متفکرين مي‌گويند ويژگي اصلي روشنفکرها اين است که حد و جايگاه خود را نمي‌شناسند و دقيقاً نمي‌دانند چه کاره‌اند. البته هميشه در تعريف روشنفکر بايد ميان روشنفکران غربزده و ديني خط قرمز کشيد. بحث ما بيشتر در مورد روشنفکر از سنخ اول (غير ديني ـ غربزده) است...