علي‌اكبر عالميان

در قرآن واژة تکليف به کار نرفته، اما از مشتقات اين مصدر هفت بار در قرآن استفاده شده است.بررسي اجمالي اين آيات به همراه تفسير کوتاهي از آن براي تبيين بحث، مفيد مي‌باشد.اولين آيه، آيه 233 سوره بقره است که خداوند مي‌فرمايد: «لا تُكَلَّفُ نَفْسٌ إِلاّ وُسْعَها» در تفسير مجمع‌البيان در ذيل اين آيه آمده است: «لاتكلّف»: موظّف نمى‏شود. «تكليف» يعنى «وادارساختن به كارى سخت». اصل اين واژه، از «كلّف» به‏معناى «آشكارشدن اثر» گرفته شده؛ و تكليف را از آن جهت تكليف مى‏گويند كه انسان را به كارى وادار مى‏كند كه اثر آن كار سخت در انسان پديدار مى‏شود.» درادامه اين تفسير آمده: «وسع»: توان. اين واژه از «وسعت راه» كه امكان رسيدن به هدف در آن هست، برگرفته شده؛ و عكس آن «راه تنگ» است كه امكان رسيدن به هدف از آن نيست...