علي‌اکبر عالميان
آيا مي‌توان عرصة سينما و هنر هفتم در ايران را عرصة رواج بي‌عفّتي و ولنگاري دانست؟ سينماي متعهد ايرانِ پس از انقلاب که متأسفانه در سال‌هاي گذشته فلاش‌بکي به دوران «فيلم فارسي سازي» زده است، ذهن‌ها را به اين سمت سوق داده است که آيا دوران عروسکان بزک کرده و حاکميت ستارگان کاغذي دوباره بازگشته است؟ آيا سينماي فاخر بعد از انقلاب به جولانگاهي براي بي‌عفّتي، چشم‌چراني و هوسراني تبديل شده است؟...