علي‌اکبر عالميان

تابستان داغ 1360، آبستن حوادث بزرگ و تلخ براي ملت ايران بود؛ حوادثي که موجب شد تا بهترين سرمايه‌هاي اين مرز و بوم، قربانيِ کينه و ددمنشي انسان‌نماياني شوند که نه تنها بويي از انسانيت نبرده بودند، بلکه در درنده خويي و حيوان‌منشي، گوي سبقت را از آدم‌کشان تاريخ ربوده بودند. سرمايه‌هايي نظير چمران،‌ بهشتي، رجايي، باهنر، قدوسي، مدني و ده‌ها انسان وارسته ديگر، قرباني همين ددمنشي شدند تا تابستان داغ 1360 را با داغ نهادن بر دل ملت ايران، بيش از همة تابستان‌ها داغ‌تر نمايند. با نگاهي به اين جنايت‌ها که عمدتاً توسط گروهک تروريستي منافقين مشهور به مجاهدين خلق انجام شد، مي‌توان بر عمق فاجعه‌بار بودن تابستان 1360 صحه گذاشت. در اين تابستان مرگبار صدها تن از مردم کوچه و خيابان‌ نيز توسط منافقين به خاک و خون کشيده شدند، اما آنچه بيش از همه به چشم آمد، شهادت رئيس جمهور، نخست وزير، رئيس ديوان عالي کشور، دادستان کل و چند وزير جمهوري اسلامي بود که فقدان آنان، ملت و نظام نوپاي جمهوري اسلامي را در شوکي عميق فرو برد. با نگاهي گذرا به اين جنايات بي‌نظير گروهک نفاق، به ابعاد دردناک تابستان 1360 نگاهي ديگر مي‌اندازيم...