احمد رهدار

کتاب «جريان‌شناسي فرهنگي بعد از انقلاب اسلامي ايران» در شهريور 1379 توسط معاونت فرهنگي ـ اجتماعي مرکز تحقيقات استراتژيک مجمع تشخيص مصلحت نظام به دبيرخانه شوراي عالي انقلاب فرهنگي پيشنهاد شد و پس از تصويب، از سوي دبيرخانه مذکور، مرکز جهاد دانشگاهي به عنوان مجري طرح و مهندس سيد مصطفي ميرسليم به عنوان ناظر طرح تعيين شدند. کتاب در سال 1384 توسط انتشارات مرکز بازشناسي اسلام و ايران(انتشارات باز) چاپ و منتشر شد و از اين حيث که در زمره معدود کتاب‌هايي است که به بحث جريان‌شناسي فرهنگي پس از انقلاب اسلامي پرداخته است، شايسته تقدير و سپاس است. نوع کساني که به مباحث جريان‌شناسي معاصر مي‌پردازند، از ورود به ساحت‌هايي که بازيگران آن‌ ساحت‌ها هنوز زنده هستند و هرگونه قضاوت درباره آن‌ها پيامدهاي خاص خود را به وجود مي‌آورد، ابا مي‌کنند. با اين حساب، بايد تحقيق آقاي ميرسليم و همکاران محققش را قدر دانست و مغتنم شمرد که پذيرفته‌اند تا درباره کساني صحبت به ميان آورند که بسياري از آن‌ها بالفعل از صاحب‌منصبان و مسئولان مي‌باشند. با وجود همه زحماتي که نويسندگان محترم متحمل شده‌اند، کتاب ـ همچون هر کتاب ديگري که راه نرفته را باز مي‌کند ـ داراي ابهامات و اشکالات فراواني است. اين نوشتار در صدد است تا به برخي از مهم‌ترين آن‌ها اشاره کند...