تهيه و تنظيم: محمدحسين ظريفيان يگانه
شايد آن روز که آيت الله العظمي حاج‌آقا روح‌الله خميني در سرماي بهمن ماه 1348 نجف، از «ولايت مطلقه فقيه» سخن مي‌گفت و روزگاري که متن پياده شده مباحث او با نام«نامه‌اي از امام موسوي (کاشف الغطاء)» به ضميمه «جهاد اکبر»، دست به دست از بيروت به ايران آمد و در شمار کتب ممنوعه ساواک قرار گرفت؛ کسي تصور نمي‌کرد که اين نوشتار در اندک زماني به عنوان مبناي قانون اساسي کشوري قرار گيرد که طاغوت زمانش صاحب آن انديشه راتبعيد کرده بود. «ولايت فقيه» حضرت امام خميني قدس‌الله نفسه‌الزکيه را به حق مي‌توان نسخه بي‌بديلي از تبيين انديشه سياسي اسلام در زمان خود دانست. امروز امّا با گذشت نزديک به سه دهه از حاکميت نظام جمهوري اسلامي در کشور ما، آيا نياز به نسخه‌هاي کامل‌تر و متناسب با شرايط حاضر پاسخ گفته شده است؟...