علي اکبر عالميان

حضرت امام خميني در ابتداي وصيت نامه خويش به نکته مهمي اشاره مي‌کنند که اين نکته مي‌تواند چراغ راه نيروهاي ارزشي در پيمودن گام دوم انقلاب باشد. ايشان در وصف قرآن به عنوان يکي از دو ثقلي که نبي مکرم اسلام براي همگان به يادگار گذاشتند، کتاب‌الله را بزرگترين دستور زندگاني مادي ومعنوي براي بشريت ذکر کرده و تاکيد مي‌کنند: «ما مفتخريم و ملت عزيز سرتاپا متعهد به اسلام و قرآن مفتخر است که پيرو مذهبي است که مي‌خواهد حقايق قرآني، که سراسر آن از وحدت بين مسلمين بلکه بشريت دم مي‌زند، ‌از مقبره‌ها و گورستان‌ها نجات داده و به عنوان بزرگترين نسخه نجات دهنده بشر از جميع قيودي که بر پاي و دست و قلب و عقل او پيچيده است و او را به سوي فنا و نيستي و بردگي و بندگي طاغوتيان مي‌کشاند نجات دهد.» نکته‌اي که امام بدان اشاره مي‌کنند، مسئله نجات‌بخش بودن قرآن براي بشريت است. در گام دوم انقلاب نيز براي پيمودن راه‌هاي دشوار اما قطعي‌الوصول موفقيت، نسخه نجات‌بخشي جز قرآن وجود ندارد و بدون تمسک به اين مصحف شريف نمي‌توان اين گام مهم را با موفقيت برداشت...