محمدعلي متوليان
«اباحهگرى» يعنى «گرايش به مباح خواندن رفتارى كه ارتكاب آن نزد عرف مباح نمي‌باشد.» با توجه به انواع عرفها ـ مثلاً، عرف
دينى، عرف قانونى و عرف سنّتى ـ موضوع اباحهگرى را مي‌توان در حوزههاى گوناگون بررسى كرد. هر كنش و رفتار اباحهگرا در حوزه مربوط به خود، يك «آسيب» خوانده مي‌شود. در مقام آسيبشناسى، مي‌توان به رديابى عواملى خُرد و كلانى پرداخت كه
در شكلگيرى تمايل به كنشهاى هنجارشكن يا همان «اباحهگرى» تأثير خواهد داشت. اين نوشتار درصدد است تأثير «غير
مدبّرانه بودن محيط پيرامونى» را در ترويج اباحهگرى مورد بررسى قرار دهد و البته اين مُدّاقه فرهنگى ـ اجتماعى نه در خلأ، بلكه با نظر به مسائل روز ايران صورت مي‌پذيرد...