جواد محدثي

پيش درآمد: پيش از بازخوانى «پرونده سقوط»، آشنايى اجمالى با سرزمين «اندلس» سودمند است: «اندلس»، ناحيه‏‌اى در جنوب كشور اسپانيا، در كنار درياى مديترانه و اقيانوس اطلس است، به وسعت 87570 كيلومتر مربع كه اكنون مشتمل بر هشت ولايت است. در اصطلاح جغرافي‌نويسان مسلمان، جزيره اندلس بر اسپانيا و پرتغال فعلى اطلاق مي‌شده است. اعراب مسلمان در سال 92 هـ  به سردارى «طارق بن زياد» اندلس را به تصرّف درآوردند و بعد، بر قسمت اعظم جزيره ايبرى تسلّط يافتند. از آن پس تا سال 128 هـ  اين سرزمين به وسيله حكّامى اداره مي‌شد كه از دمشق اعزام مي‌شدند. سلسله امويان در اندلس به حكومت رسيدند و حكومت‏شان تا سال 422 هـ طول كشيد. از آن پس سلطنت‏‌هاى كوچك محلّى پيدا شد. از سال 479 هـ  به بعد، مرابطون از شمال آفريقا به اين سرزمين آمده، حكومت يافتند. اواسط قرن ششم، موحّدين به جاى آنان به قدرت رسيدند و از آن پس تا دو قرن و نيم، تنها امارت اسلامى، غرناطه بود و تمدّن عظيم مسلمانان در شهرهاى مختلف اندلس، بسيار درخشان گشت و مسلمانان در علوم مختلف به پيشرفت‏‌هاى شگفتى دست يافتند، امّا در سال 898 هـ ، غرناطه به دست مسيحيان افتاد و حكومت اسلامى اندلس خاتمه يافت...