وحيد نکونام
با بررسى تاريخ سياسى ايران طى چند قرن اخير، به روشنى درمىيابيم كه قدرتهاى جهانى براى تسلط بر كشورمان، از درون به مبارزه با حركتهاى اصيل انقلاب پرداخته و در پوشش افراد و گروههاى مزدور و غربزده و بعضاً به ظاهر ديندار، به اهداف شوم خويش نائل مىآمدند.از جمله اين گروهها «نهضت آزادى» است كه در تاريخ چند دهه اخير ايران، به نمود كامل عملكرد انحرافى ملىگرايانه تبديل شده است. اين گروه و به طور كلى احزاب ملى - مذهبى، به دليل تلاش براى تركيب دو پديده ذاتاً مخالف يكديگر، يعنى دين اسلام و ميهن پرستى به مفهوم غربى آن، عملاً دچار نوعى دورويى و نفاق شده و همواره براى پيشبرد مقاصد خويش، دست خود را به سوى اربابان خارجنشين دراز كردهاند. اين مقا به به بررسى سير تشكيل و عملكرد مزدورانه اين نهضت غير قانونى مىپردازيد...