حامد عبداللهي
حركت عرفاني كاروان عشق از سرزمين هبوط و نزول به خاك جاي بلا و خون و ايثار, داستاني دارد كه از «ايام معدودات» آغاز و به «ليال عشر» مي‌انجامد. ذي‌الحجه, ماه حاجي شدن عارفان چلّه‌گزار شب بيدار است كه تا فجر شهادت عاشورا طواف مي‌كنند و قرباني! كه «و و اعدنا موسي ثلاثين ليله و اتممناها بعشر, فتم ميقات ربه أربعين ليله» و در پايان اين آغاز نداي «يا ايتها ا لنفس المطمئنه ارجعي الي ربك راضيه مرضيه فادخلي في عبادي و ادخلي جنتي» است, عرفان اسلامي, خدايي شدن, حركت, جهاد و قرباني دادن «ذبح عظيم» است و حج عارفانه اي كه به روايتي از دهم ذي‌الحجه آغاز و به عاشوراي محرم ختم مي‌شود. اگر انبياء براي سالار شهيدان گريسته‌اند,عجيب نيست اگر روضه ابا عبد الله را در قرآن جستجو نكني! حسين را در سوره فجر بايد يافت و بر سر بريده‌اي كه قرآن مي‌خواند بايد گريست كه زاده زهرا و علي, از رسول خداست و ثار الله است. عرفان, عشق,حقيقت, حضور, ميقات, ملاقات, ايثار, شهادت و جهاد اكبر كليد واژه‌هاي قفل كتاب دلهاست كه راه يافتگانش به مهر دهان محكومند وهوس‌بازان بر جاي مانده به بدل فروشي مشغول...