الهام رضايي
علامه بحر العلوم به سامرا مي‌رفت. در راه به مسأله گريه بر امام حسين (ع) كه باعث آمرزش گناهان مي‌شود، فكر مي‌كرد. عربي بر مركبي سوار، مقابلش رسيد. سلام كرد و پرسيد: «جناب سيد شما را در حال تفكر مي‌بينم، اگرمسأله علمي است بفرماييد، شايد من هم چيزي بگويم.» بحر العلوم عرض كرد: «در اين فكر بودم كه چگونه مي‌شود حق‌تعالي چنين ثوابي به زائران و گريه كنندگان حضرت سيد الشهدا بدهد؟ مانند آنكه هر قدمي كه زائر برمي‌دارد, ثواب يك حج و يك عمره در نامه عملش نوشته مي‌شود و براي يك قطره اشك وي, تمام گناهان صغيره و كبيره‌اش آمرزيده مي‌شود.»...