وحيد نکونام
انتظار در لغت به معناي چشم به راهي, توقع و اميد آمده است (1) و انتظار فرج به معناي حركت و جوشش و آماده شدن براي ظهور منجي است. و همين جوشش و خروش است كه انتظار و عاشورا را به يك ديگر پيوند مي‌زند. منتظر عاشورايي, ساكن و منجمد نيست. منتظر عاشورايي تكليف محور است و براي رسيدن به جانان از جان مي‌گذرد و خويش را فداي هدفش مي‌كند و در يك كلام منتظر عاشورايي, مصداق «كل يوم عاشورا و كل ارض كربلا»ست...