محمدرضا سيفي

چه کسي مي‌تواند ادعا کند که اگر در شرايط يوسف و زليخايي قرار بگيرد پاکي يوسفِ نفسِ خويش را نگه خواهد داشت؟

يوسف از مخلَصين است؛ «إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُخْلَصينَ» (يوسف: 24) و شيطان تسلطي بر مخلصين ندارد؛ «...لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعينَ إِلاَّ عِبادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصينَ»(حجر: 39 و 40) با اين حال، نفس اماره براي به گمراهي‌کشيدن انسان کافي است. براي همين است که يوسف مي‌فرمايد: «وَ ما أُبَرِّئ ُ نَفْسي‏ إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ ما رَحِمَ رَبِّي إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَحيمٌ»(يوسف: 53) و در آن روز نيز امداد الهي به کمک او شتافت؛ چراکه «وَ لَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَ هَمَّ بِها لَوْ لا أَنْ رَأى‏ بُرْهانَ رَبِّهِ»(يوسف: 24)...