غلامرضا گلي‌زواره

علماي راستين، نمونه‌هاي مجسّم عمل به احکام، آداب و موازين اسلامي‌اند و با الهام از سيرة معصومين(ع) در طهارت نفس، تزکيه درون، اخلاص، پارسايي و پرهيزکاري، اهتمام دارند. به عبارت ديگر، کسي که مسؤوليت ارشاد و هدايت افراد جامعه را بر عهده ميگيرد، وقتي به گذشته مينگرد، رسولان الهي و پيشوايان معصوم را در ردههاي پيشين ميبيند و به واقع وارد فضايي ميگردد که اين معصومان آن را مُعطّر ساخته‌اند. عالمي که به خودسازي روي ميآورد، به هر اندازه که دل و ذهن را به نور ايمان و تقوا صفا ميدهد، به سيرة آن پاکان نزديک ميشود. کساني که ميخواهند در جامعه پرتوافشاني کنند، مروّج ديانت باشند و فرهنگ فضيلت را ميان قشرهاي گوناگون، نهادينه کنند، شايسته است ابتدا اندرون را منوّر و درخشان ساخته باشند. امام صادق (ع) فرموده‌اند: «رَحِمَ الله قوماً کانوا سراجاً و مَنارا، کانوا دُعاةً اِلَينا باَعمالِهِم و مجهود طاقتِهِم».¹ رحمت الهي نصيب کساني ميگردد که همچون چراغي فروزان و مشعلي سوزان، راه ديگران را روشن ساخته‌اند و با کردار خويش مردمان را به راه ما فرا خوانده و با تمام توان و ظرفيت خود، حق را معرفي کرده‌اند...