«در انسان، استعداد تكامل و استعداد انحراف، از يكديگر تفكيك‌ناپذيرند. انسان مانند حيوان نيست كه در زندگى اجتماعى نه جلو رود و نه عقب، نه به چپ برود و نه به راست. در زندگى انسان‌ها گاهى پيشروى است و گاهى عقب‌گرد. در زندگى انسان‌ها اگر حركت و سرعت هست، توقف و انحطاط هم هست. اگر پيشرفت و تكامل هست، فساد و انحراف هم هست. اگر عدالت و نيكى هست، ظلم و تجاوز هم هست. اگر مظاهر علم و عقل هست، مظاهر جهل و هواپرستى هم هست. تغييرات و پديده‏هاى نويى كه در زمان پيدا مى‏شود، ممكن است از قسم دوم باشد...