اعتدال يعني حالتي كه نه «افراط» و نه «تفريط» باشد. بنابراين «اعتدال يعني در هيچ جهت دچار افراط» يا تفريط نشدن. لذا بر اساس همين ملاك، دين مبين «اسلام، دين انسانيت و اعتدال» ناميده شده است. عدل كه «همان معناى والا و برجستهاى» است «كه در زندگى شخصى و عمومى و جسم و جان و سنگ و چوب و همهى حوادث دنيا وجود دارد. يعنى يك موازنهى صحيح»، يعنى «رفتار صحيح؛ موازنهى صحيح؛ معتدل بودن و به سمت عيب و خروج از حد نرفتن»...