علي‌اکبر عالميان
بيداري مقدس اسلامي در کشورهاي عربي را بايد پديده‌اي مبارک به شمار آورد. اين بيداري به مثابه آتش‌فشاني خروشان است که عاقبت فوران يافت و بساط ظلم و استبداد را در امواج متلاطم خود در هم کوبيد. اين بيداري اما با دو آسيب بزرگ مواجه است: آسيب اول، خطر مصادره اين انقلاب‌ها توسط غربي‌ها و دشمنان قسم‌خورده مسلمانان است و آسيب ديگر، عدم وجود رهبري جامع‌الاطراف و مقتدر جهت هدايت صحيح و بي‌دغدغه اين انقلاب‌ها است. اگر انقلاب اسلامي ملت ايران به سرانجام رسيد و امروزه در دهه چهارم عمر خود با اقتدار به عمر خود ادامه مي‌دهد و حتي به عنوان الگوي بيداري‌هاي اخير به شمار مي‌آيد، بعد از عنايات الهي، بيش از هرچيز مرهون رهبري واحد و مقبول امام روح‌الله خميني است که نه تنها از مصادره شدن انقلاب عظيم ملت ايران جلوگيري کرد، بلکه آن را به گونه‌اي رهنمون ساخت که امروزه به عنوان اصلي‌ترين خاستگاه فکري آزاديخواهان جهان به شمار مي‌آيد. علي‌رغم دو آسيب ذکر شده، مي‌بايد اذعان کرد که اين بيداري‌ها، زنگ خطر را براي مستکبران عالم به صدا درآورده و از دگر سو بارقه اميد دوباره را در دل همه ملل عالم زنده نموده است...