سيما درخشان

فرقي نمي‌کند از چه نوع باشد جاز، پاپ و يا حتي رپ هم که باشد، يک‌بار که گوش دهي، اشتياق چنداني به شنيدن دوبارة آن نداري و اين خاصيت يک موسيقي است که شورآفرين باشد و وسوسه‌انگيز؛ اما به روز، پس نمي‌تواني منکر تاريخ مصرفشان باشي. با اين قاعده کلي، چرا برخي آهنگ‌ها در گذر زمان رنگ نمي‌بازند و تاريخ انقضايشان به سر نمي‌آيد؟ ‌شايد به اين دليل که در بعضي قوانين هم استثناهايي وجود دارد و پرانتزهايي قايل مي‌شوند، اما آنان که اهل دل‌اند، مي‌گويند آنچه از دل برآيد، لاجرم بر دل نشيند. با اين ادعا مي‌توان حدس زد که چرا پاره‌اي از هنرها که زاييده دل هستند، حماسي مي‌شوند و ماندني!...