محمد متين

مرگ بر شاه، درود بر خميني... اين عبارات تنها بر سر زبان‌ها نمي‌آمد. آن روزها، يعني کمي قبل از پيروزي انقلاب، بر تمامي ديوارها اعم از ديوار منازل، ادارات و مغازه‌ها اين جملات را با هر رنگ و اندازه‌اي مي‌ديدي. نوشتن اين عبارات، کوچک و بزرگ نداشت، دانش‌آموزان، دانشجويان، مردم عام و خاص، همه و همه با شور و اشتياق ويژه و حتي در بدترين شرايط و هراس‌انگيزترين لحظات (حکومت نظامي) به اين کار مي‌پرداختند، اما کم‌کم ديوارها تنها ميزبان شعارها نبودند، بلکه تصاوير هم جاي خودشان را روي ديوار پيدا کردند؛ نقّاشي‌هاي مفهومي که هر کدامشان دنيايي حرف و حديث داشتند و مي‌توانستند محرّک مردمي باشند که با انديشه‌شان مي‌رفت تا انقلابي خلق شود...