امير حسين کاظمي

خواندن تاريخ چندين مزيّت دارد؛ يکي از محاسن آن، اين است که انسان در مواجهه با رويدادهايي که در زندگي برايش رخ مي‌دهد، دچار اضطراب نمي شود و طوري با آن برخورد مي‌کند که گويا پيش از اين با آن حادثه برخورد داشته و آن را تجربه کرده است. قرآن کريم براي اين که چنين آمادگي را در انسان ايجاد نمايد، داستان‌هايي را از امت‌هاي پيشين برايمان بازگو کرده و از ما خواسته است در آن داستان‌ها بينديشيم و از آن‌ها درس بگيريم؛ درس‌هايي که مي‌تواند چراغ راه امروز و فردايمان باشد و راه برون‌رفت و مواجهه با بحران‌هايي را که به آن گرفتار مي‌شويم، به ما نشان دهد. آنچه در طول سال‌هاي اخير تهديدي جدي براي نظام اسلامي به شمار مي‌آيد، از جنس تهديدات نرم است. خداوند در آيات کتاب هدايتش، انواع تهديدات نرم که جوامع انبياي پيشين را تهديد مي‌کرد برشمرده و نحوه مواجهه انبيا با آن‌ها را نقل نموده است. در شمار مهم‌ترين اين تهديدها مي‌توان از فتنه سامري در روزگار حضرت موسي(ع) نام برد. اين نوشتار مي‌کوشد با بازخواني اين فتنه بر اساس آيات قرآن، ريشه‌هاي پيدايش، سير تحوّل و فرجام آن را روشن نمايد...