علي‌اکبر عالميان

شايد از دو قرن قبل که روابط ايران و بريتانيا شکل گرفت، کسي گمان نمي‌کرد که اين روابط به اتوباني يک طرفه تبديل شود؛ اتوباني که حق عبور و مرور و بهره‌برداري فقط براي طرف اروپايي فراهم مي‌شد. در اين اتوبان يک طرفه، دولت بريتانيا با سرعت فراوان مي‌راند و هر چه اراده مي‌کرد، محقق مي‌شد. ايراني‌ها حق عبور و مرور از اين اتوبان را نداشتند و اگر هم اراده مي‌کردند، مجاز بودند از حاشيه جاده، آن هم با سرعت لاک‌پشتي برانند و در صورت ورود به جادّه اصلي، تصادف شديد کرده و نابود مي‌شدند. از اين رو جايز است مسير تهران ـ لندن را، جادة‌ پرخطر بناميم؛ جاده‌اي که همواره پر دست‌انداز بوده و با فتنه‌گري‌هاي دولت بريتانيا، هيچ‌گاه رنگ امنيت به خود نديده است...