محبوبه ابراهيمي
واژه «فتنه» عموماً تداعي‌گر سلسله تدابير و اقداماتي است که به منظور ايجاد تفرقه و نفاق ميان دو فرد و يا اجتماع انجام مي‌شود. بر اين اساس مي‌توان اقدامات داخلي و خارجي در راستاي به هم زدن وحدت ديني و ملي افراد جامعه را «فتنه» ناميد که به آشوبگري و تخريب مي‌انجامد. قرآن کريم به عنوان جامع‌ترين کتاب آسماني، بي‌شک از اين واژه بي‌بهره نبوده و از اين رو «فتنه» و مشتقات آن در قرآن، قابل جست‌وجو و بررسي مي‌باشد. گفتار پيش رو به بررسي مصاديق «فتنه» در قرآن و راهکارهاي اين معجزه نبوي در برخورد با فتنه و فتنه‌گران مي‌پردازد...