به قلم سردبير
«... و چون خون گرم حسين بن علي(ع) بر زمين گودي قتلگاه جاري شد و پيکر پاکش بر خاک فتاد، پرنده‌اي زيبا از آسمان بر کنار پيکرش فرود آمد و پر و بال بر قد و قامت حسين(ع) نهاد و سر و چهره بر تربت معطر آغشته به خون گرمش متبرک نمود و مويه کرد و آنگاه به آسمان پر کشيد و بي‌درنگ به جاي جاي گيتي که رسيد پري از پرهاي آغشته از خون حسين(ع) بر زمين افشاند. اندکي نگذشت که در فرودگاه پرخونين و معطر از کربلا، معبدي و مسجدي و زيارتگاهي بنا شد و اين شد که در هر نقطه از عالم نام و ياد و راز و نيازي به درگاه حضرت حق از آن معبد و مسجد و زيارتگاه شنيده شد، از فضل و خلوص و برکت و رحمت زمزم عاشورايي حرکت حسين(ع) است. چه آنکه او اگر نبود نامي از توحيد و عبوديت و معنويت به گوش بشر نمي‌رسيد و شيوه‌اي جز بردگي و ضلالت و تيرگي در زندگي آدميان باقي نمي‌ماند.»...