دکتر سيد عبدالله متولّيان
فرهنگ شهادت‌طلبي به عنوان کارآمدترين و مؤثرترين عنصر در پيشبرد اهداف و حفظ ارزش‌ها و مقابله با دشمنان داخلي و خارجي مطرح بوده است. فرهنگ شهادت‌طلبي يعني باور به خدا و معاد، اعتقاد راسخ بر درستي و بر حق بودن راه اسلام ناب محمدي (ص)، ايستادگي در مقابل دشمن، ايثار و فداکاري جهت حفظ ارزش‌هاي انقلاب و اسلام ناب، خستگي‌ناپذيري و اعتقاد به احدي الحسنيين ( پيروزي يا شهادت در راه خدا ). اسلام با مسلح کردن پيروان با ايمان خويش به ديدگاه احدي‌الحسنين، آنان را چنان بار مي‌آورد که در ميدان‌هاي جنگ نيز، چه بکشند و چه کشته شوند ، پيروز باشند و به نيکويي دست يابند. سلحشوري‌ها و ايثارگري‌ها در راه خدا، فدا نمودن نه از بهر طمع بهشت و نه از سر اجبار و تسليم و نه از سر ناداني؛ انقلاب شکوهمند دروني است که همانند علي بن ابي طالب (ع) در نبرد با عمر بن عبدود، پاسخ توهين و تف انداختن دشمن را با درنگ مي‌دهد و اين درنگ مولا، از اخلاص و روحيه ايثار (از خودگذشتگي) نشأت دارد؛ چرا که بدون اين درنگ، او به خواسته هوا و هوس و منيّت اجابت مي‌نمود...