هادي مازندراني

«اولين بارکه واژه شهادت را عاشقانه شنيدم، از دهان شهيد نوّاب صفوي بود، در حالي که من طلبه جوان بودم.» اين جمله، متعلق به رهبر فرزانة انقلاب، حضرت آيت‌الله خامنه‌اي است که در وصف روحية شهادت‌طلبي شهيد نوّاب صفوي بيان کردند. واقعيت آن است که در تاريخ ايران، نام سيدمجتبي نوّاب صفوي و يارانش که بعدها به «جمعيت فدائيان اسلام» شهرت يافتند، با واژة «شهادت» و «شهادت‌طلبي» گره خورده است. به تعبير آيت‌الله مصباح يزدي، «نوّاب و يارانش «روحيه شهادت‌طلبي» را در جامعه احياء کردند». جمعيت فدائيان اسلام به رهبري روحاني جوان و پرشوري به نام سيدمجتبي نوّاب صفوي، نقش انکارناپذيري در جريان‌ها و حرکت‌هاي سياسي دهه پر التهاب 20 و سال‌هاي ابتدايي دهة 30 شمسي داشتند. مبارزه با بدخواهان و کج‌انديشان و زير پا گذارندگان منافع ملي و احکام اسلامي از قبيل کسروي، عبدالحسين هژير، علي رزم‌آراء، حسين علاء و در يک کلام حکومت منحوس پهلوي که با به خطر افتادن جان اعضاي اين جمعيت همراه بود، سرلوحه عمل سياسي و اعتقادي نوّاب و يارانش قرار گرفت و بدين گونه بود که با آغوش باز، به استقبال «مرگ مقدّس» رفتند و شهد شيرين شهادت را نوشيدند تا «عِندَ رَبّهم يُرزقون» شوند. از اين رو مي‌توان گفت که واژة «شهادت‌طلبي» و گريز از عافيت‌طلبي؛ همواره با نام و مرام جمعيت فدائيان اسلام و به ويژه رهبر جوان و پرشور آن عجين بوده است...