فائزه اسکندري
در فرهنگ اسلامي، «شهادت» از عميق ترين مفاهيمي‌است که در طول تاريخ پر فراز و نشيب اسلام، صحنه‌هاي بي مانند و شگرف را آفريده است. قرآن کريم، در سوره‌هاي متعددي از جمله توبه، بقره، مزّمل، انفال، نساء، حج، عنکبوت، آل‌عمران، صف، مائده و ممتحنه به شهادت و ارزش و اهميت والاي آن اشاره کرده است. اولين شهيدي که قرآن از آن نام برده، هابيل است. پس از او به نمونه‌هاي ديگري نيز اشاره شده است كه از آن جمله اند: شهادت‌طلبي حضرت ابراهيم (ع) و نترسيدن از آتش‌افروزي دشمن، شهادت‌طلبي حضرت اسماعيل (ع) در برابر فرمان خداوندي براي ذبح وي، شهادت‌طلبي حضرت موسي (ع) و ساحراني كه به وي تسليم شدند در برابر تهديدات فرعون و نيز شهادت طلبي حضرت زكريا (ع) و حضرت يحيي (ع) و حضرت عيسي (ع) و اصحاب كهف و غيره . مسلمانان صدر اسلام نيز با توجه به چنين آموزه‌هايي، شهادت‌طلبي را به عنوان آرمان و آرزو براي خود پذيرفته و رشادت‌هاي عظيمي در جنگ‌هاي مختلف مانند بدر، اُحد، موته، حنين، خندق و ... از خود نشان داده‌اند...