مهيا زاهدين لبّاف
جنگ پديده‌‌اي نامطلوب در فرهنگ عمومي جامعة بشري بوده و تمامي آيين‌ها، با تفاوت در ميزان حساسيت، نسبت به پديدة جنگ بدبين هستند. در جوامع مختلف، جنگ متأثر از زمينه‌هاي متفاوت اعتقادي، جنبه‌هاي زشت و زيبا يافته و بسته به زمينه‌هاي فرهنگي و تبليغي، در بسترهاي گوناگون قومي، ديني، جغرافيايي و سياسي؛ معاني متفاوت ايجاد مي‌کند. به طور نمونه، در فرهنگ‌هايي که به صورت مثبت جنگ را مورد بررسي قرار مي‌دهند، اين واژه آميزه‌اي از ايثار، شجاعت و از خودگذشتگي را در بر مي‌گيرد. در جوامع ديني هنگامي که پديدة جنگ با متن باورهاي مقدس و يقيني آميخته مي‌شود، محصول آن ظهور سادة حق و باطل و خير و شرّ است. بي‌ترديد اين تفکر کارآمد ديني، مي‌تواند تواناتر از تمام ايده‌هاي فطري و عقلاني در تجهيز قهرمانان جنگ موفق باشد. در اين هنگام است که بار ارزشي کلمات تغيير يافته و جنگ تبديل به «جهاد» و کشته شدن مبدّل به «شهادت» مي‌شود و رسيدن به اين مرحله؛ آرزوي هر رزمنده‌اي...