محمّدرضا اسدي
انديشه شهادت‌طلبي در حالي هم به عنوان ارزش و هم به عنوان برنامه‌اي مناسب براي صيانت از ارزش‌ها و درونمايه‌هاي ديني در اسلام مطرح است که شايد در نگرش مکاتب ماترياليستي و اومانيستي موجود در غرب که مادّه و انسان را معيار سنجش مي‌دانند، بي‌مفهوم و حتّي ضدّ ارزش تلقّي شود. در اين انديشه، فرد حاضر است جان خود را فدا کند تا باعث بقاي دين و احياي معنوي جامعه‌اش شود. موضوع شهادت‌طلبي با اعتقاد به معاد گره خورده است و طبعاً رابطه مستقيم و تنگاتنگي با معنويت، مادّه گريزي و خدامحوري دارد. بنابر چنين بينشي، اين امر که انسان جانش را در معرض کشته شدن قرار دهد، در نگاه اوّل يک ارزش نيست و حتّي يک ضدّ ارزش محسوب مي‌شود؛ ولي هنگامي که اهداف والايي بر اين فعل مترتّب باشد، رنگ کاملاً ارزشي به خود مي‌گيرد...