به قلم مديرمسئول
اهل دنيا و مادّيون که جز به حواس پنجگانه هيچ چيزي را ادراک نمي‌کنند، در تعريف شهادت واژه‌اي جز مرگ آگاهانه و جانبازي در راه وطن، چيز ديگري نمي‌يابند و اصلاً توان فهم و هضم معامله رودر‌رو با حضرت حق و حظّ و لذّت عظيم وصال معنوي و عرفاني مخلوق و عبد به بارگاه ابدي و بيکران قرب الهي، در آنان راه ندارد. ادراک بار يافتن به جايگاه «عندربّ» و روزي خوردن از خوان پرفيض و فضيلت پروردگار، آن هم با پوشيدن رداي حيات جاودانه، نکته‌اي نيست که بر اهل مادّيات و تن‌پروران رفاه‌زده دنيا، به آساني فاش شود. کِرم فربه از تعفن لجن‌زار و چارپاي نجاست‌خوار، کي و کجا توان فهم لذّت پرواز پرستوي سبکبال را خواهند يافت؟! اين عادت مذموم کجا و آن خصلت ممدوح کجا؟...