حامد حجتي

سينما در لغت لاتين از ريشه «ساين» به معناي کودکي، بازيگري و لودگي مي‌باشد. اين واژه با پسوند «ما» به معناي نمايش است. ماهيت اين صنعت و هنر از بطن لغت آن آشکار مي‌شود. سينما همان تئاتر صنعتي شده و صنعت تئاتر است. تئاتر نيز واژه‌اي يوناني از ريشه «تئا» به معناي خداست و تئاتر، خدانمايي يا نمايش خدايي انسان را معنا مي‌دهد. اين هنر اساساً يوناني است و پيشينه‌اي دست‌كم سه هزار ساله دارد و رسالتش نمايش اساطير در هيبت بشري بوده است. با گردهمايي معناي واژة سينما و تئاتر، ماهيت واقعي سينما آن‌گونه که امروزه شاهديم، آشكار مي‌شود که تلفيقي از نمايش و بازيگري کودکانه انسان به عنوان اساطير و خدايان است. اين نوشتار بر آن است تا تأثير و تأثر سينما بر عرفان و دين و كاركردهاي اين ساحت‌ها را در عصر كنوني بررسي كند...