نفاق در لغت به معناي دورويي و رياورزي است.  يعني انسان، ظاهر خود را خلاف واقع و باطن خويش جلوه دهد. اما در اصطلاح »نفاق در دين» آن است كه كسي علي‏رغم كفر باطني اظهار ايمان كند. منافقان در حقيقت همان »كافران» هستند كه كفر خويش را پنهان مي‏كنند، كما اين كه برخي منابع معتبر، «نفاق» را به «كفر» ترجمه كرده‏‌اند. بنابراين در درون نفاق، نوعي تزوير و حيله‏گري و بي‏وجداني نهفته است، چرا كه منافق با دو رنگي، اجتماع پيرامون خود را فريب مي‏دهد و با علم و آگاهي از ماهيت دروني خويش، برخلاف وجدان و يافت دروني خود، ضمن ادعاي دين‏داري و مسلماني و سلامت نفس و روان، در جهت منافع فردي، قومي و قبيله‏‌اي، حزبي، گروهي و تشكيلاتي خود مي‏كوشد و با پنهان‏كاري و فريب، به اهداف و خواسته‏‌هاي خود مي‏رسد...