... و اگر عاشورا يك فرهنگ است, كه هست, پس چگونه بايد به آن نگريست؟ «هزار نكتة باريك‌تر ز مو اين‌جاست.» در حالي كه نگاه تاريخي به عاشورا نگاه ايستاي حادثه‌بيني است و نگاه حادثه‌بيني, منوط به در نظر گرفتن ظرف زمان و مكان ويژه و پايان گرفتة يك رويداد است, نگاه فرهنگي به عاشورا نگرشي پويا و قابل جريان در بستر زمان و مكان و در جاري زندگي انسان تا پايان تاريخ و جهان به شمار مي‌رود. با اين بيان, نگاه صرفا“ تاريخي به عاشورا, بررسي نقطة آغاز و پايان يك حادثه در دوران گذشته با شرايط و موقعيت‌هاي زماني و جغرافيايي پايان گرفته در برهه‌اي از تاريخ است كه دريچة روشني به حال و آينده نمي‌گشايد و تنها به انعكاس تصويري ساده و بي‌روح در چارچوب تنگ زمان و مكان رويداد بسنده مي‌كند...