هادي مجيدي
مدرنيسم از جمله مسائل چالش‌‌برانگيز جوامع غيرغربي و كشورهاي در حال توسعه است. در مواجهه با پديده مدرنيسم و محصولات تمدني آن كه از غرب به كشورهاي ديگر صادر مي‌شود، سه واكنش رخ مي‌دهد. دسته‌اي به نفي مطلق اين محصولات مي‌پردازند. برخي سخن از گزينش و گروهي ديگر به پذيرش مطلق رضايت مي‌دهند. در كشورمان ايران در برخورد با اين محصولات معمولاً سه مرحله متوالي پيش مي‌آيد. در ابتدا به نفي تا اندازه‌اي مطلق برخي از اين تكنولوژي‌ها به‌ويژه آن‌هايي كه جنبه فرهنگي دارند مي‌پردازند. پس از مدتي كه اين فناوري‌ها بدون اجازه وارد زندگي شخصي مي‌شوند سخن از گزينش زده مي‌شود. و از آن‌جا كه اين ابزار نوين رفته‌رفته به يكي از لوازم ضروري زندگي تبديل مي‌شوند، به صورت مطلق مورد پذيرش قرار مي‌گيرند. اين رويه متأسفانه به دليل آن‌كه از ابتدا ناآگاهانه و بدون پيوست فرهنگي با آن برخورد شده است كشور را دچار معضلات فرهنگي، اجتماعي و سياسي كرده است. بخشي از اين مشكلات ناشي از نوع برخورد ما با غرب و محصولات آن است كه بيش‌تر، از سر اضطرار و تهاجم فرهنگي بوده تا اختيار و تبادل فرهنگي دو كشور؛ زيرا در تبادل فرهنگي، اخذ و اقتباس پس از يك نيازسنجي اجمالي يا تفصيلي صورت مي‌گيرد، اما در وضعيت اضطرار فرصت چنين كاري پيدا نمي‌شود...