علي احمدي‌خواه
از زمان انبياي معصوم تا اوصياي مظلومِ ايشان (عليهم‌السلام) و نواب خاص و عام، سخن در اين بوده و هست که: آيا اين بزرگان، تکليف‌مدار بوده‌اند يا نتيجه‌گرا؟ به عبارتي ديگر آيا اين بزرگان مأمور به تبليغ و مکلَّف به تکليف شده‌اند يا نظر به نتيجه نيز در دستور کار ايشان بوده است؟ به بياني ديگر؛ آيا تکليف بدون نظر به نتيجه، معقول و مقبول است؟ مگر عاقل و حکيم، کار عبث مي‌کند و بدون اميد به تحصيلِ محصول، دست به کشت و کار مي‌زند؟...