دكتر مهدي اميدي
ايفاي نقش سياسي از سوي فعالان سياسي در بستر فرهنگي اسلام، نيازمند فهم منطق اسلام در شيوه ورود به فعاليت‌هاي سياسي و پرداختن به آن است. در باب تکليف و نتيجه، پرسش مهم اين است که آيا يک بازيگر سياسي بايد مطابق با هدف مورد نظر يعني منافع فردي يا گروهي خويش فعاليت نمايد و تنها آن‌چه را به حال خود يا گروه مفيد مي‌يابد، مطالبه کند يا بايد فقط به ايفاي وظيفه‌اي بپردازد که از ناحيه‌اي خاص بر وي اعمال مي‌گردد؟ و يا بايد با تأملي عقلاني، به تحليل وضعيت موجود بپردازد و بهترين شيوه اقدام را با نگاه به قواعد درست، مقتضاي انسانيت و اصول حکمت در پيش گيرد؟ نتيجه‌گرايي، وظيفه‌گرايي و تکليف‌گرايي سه شيوه و مبناي متمايز در فعاليت سياسي است. اما آيا اين سه مبنا از فعاليت سياسي، مانعه‌الجمعند يا اين‌که مي‌توان از شيوه‌هاي ترکيبي نيز بهره برد؟ براي ارزيابي اين مسأله ابتدا به تحليل هر يک از مباني فوق مي‌پردازيم...