محدثه عليجان‌زاده روشن

هنر، عطيه‌اي الهي در نهاد انسان‌هاست و انسان مستعد از اين نهاد، حيات بشر را زيباآفرين مي‌کند و هنرمند انقلاب‌آفرين، در عصر بيداري اسلامي، چشم سَر را مي‌بندد و چشم سِرّ را مي‌گشايد و با چيره‌دستي تمام، چشم‌ها و دل‌ها را مجذوب بازي نقطه و خط و رنگ و آوا و واژه مي‌سازد و آينه‌هاي حقيقت را در اقليم هفت هنر باز مي‌تاباند؛ حقيقت انسانيت، آزادي و عدالت. و در عصر بيداري اسلامي، هنرمند هم سکوت را مکتبي غيرهنري و حرام مي‌پندارد و همگام با ملت‌ها، از عمق جان، فرياد انقلابي سر مي‌دهد و روح لطيف و ظريفش از اين خيزش، صيقل خورده و بازتاب آن را مي‌نگارد، مي‌افشاند، مي‌خواند و مي‌نوازد...