عماد‌الدين هوفر

اصولاً در دين همه چيز بر پاکي است و در واقع همه چيز طاهر است. همه چيز بر حليّت است،‏ مگر دليل بر حرمت باشد؛ يعني اصل در دين اباحه است. پس چرا دين با بخشي از هنر مخالفت کرده است؟ اين هنر چه ويژگي دارد که مي‏تواند حرام تلقي شود و چه چيزي‏ در انسان ايجاد مي‏کند که با دين تعارض داشته باشد؟ به طور ويژه‌تر چرا دين، موسيقي را حرام کرده است؟ اين حکم عام است يا با شرايطي جاري مي‌شود؟ اين مقاله، موضوع را پيگيري کرده است...