يکي از بارزترين ابعاد دين مبين اسلام، توجه به امور اجتماعي است. اين دين الهي اگرچه در ظاهر وظايف و تکاليف فردي را نيز بيان ميکند اما همه آنها با اجتماع پيوند داشته و رد پاي ارتباط با جامعه در همه ابعاد و زواياي آن ديده مي شود به گونهاي که علامه طباطبايي همه شوون اسلام را اجتماعي ميداند (الميزان، ج4، ص126) فرديترين عبادات مثل نماز و روزه نيز آثار اجتماعي دارد مثلا نماز هم در ظرف اجتماع تشريع شده و برگزاري آن به صورت جماعت مطلوب است و فرد در نماز خود به صورت جمعي خدا را ميخواند اياک نعبد و اياک نستعين ....
